Ik zie, hoor en lees veel over de veranderende arbeidsmarkt, een Leven Lang Ontwikkelen en de zoektocht naar personeel en talent. Vorige week zag ik nog in de Groninger Ondernemers Courant een mooi voorbeeld van een samenwerking tussen een uitzendbureau en een verfgroothandel om het personeelstekort op te lossen. Op dezelfde pagina staat een artikel over het Talentperron, een pilot geïnitieerd door gemeente Groningen en UWV. Bij het Talentperron kunnen burgers van alle leeftijden zich oriënteren op hun loopbaan en kunnen zij een beter beeld vormen van hun eigen talenten.
Pedagoog Luk Dewulf definieert talent als;
…het vermogen om een activiteit schijnbaar moeiteloos te doen. Op zo’n manier dat het je energie oplevert.
De definitie van Dewulf spreekt mij aan, met name omdat het volgens hem energie oplevert, het laadt je batterij op. Wat geeft mij energie en dus een positief gevoel? Heb ik zelf ook een talent?
Terugdenkend aan mijn jeugd (her)ken ik dat positieve gevoel. Ik zie me nog op de dansvloer staan op middelbare schoolfeesten. Liedje na liedje, move na move. Scholieren keken naar me en moedigden mij aan. Absoluut een euforisch gevoel. Ik durf best te zeggen dat dansen een talent van me is (ik droom soms dat ik dans in de shows van Madonna…).
Mijn dochter is net als ik nieuwsgierig. Het stellen van vragen lijkt wel haar hobby. Van jongs af aan stelt zij vragen aan haar familie, aan vriendjes en aan volstrekte vreemden. ‘Wat is dat?’ ‘Waarom doe je dat?’ ‘Hoe gaat het?’ Ik vind dit een talent. Deze nieuwsgierige houding deel ik met haar. In mijn werk stel ik aan studenten vragen die te maken hebben met hun professionele ontwikkeling en collega’s hoor ik uit over hun onderzoeksproject. Een vriend van me zei laatst: “Je lijkt wel Eva Jinek” toen ik allerlei vragen op hem afvuurde. Leuk! Ik ben dol op boeken zoals De juiste vraag van Joris Brenninkmeijer of Socrates op sneakers van Elke Wiss. Ik ben nieuwsgierig naar de ander en ik krijg er energie van om erachter te komen wat iemand denkt, voelt of ervaart. De kunst van het vragen stellen.
Het vermogen om een activiteit schijnbaar moeiteloos te doen is dus iets dat je van nature goed kan of doet. Of kan je talent ook ontwikkelen? Nog even terug naar mijn jeugd. Gymmen was vroeger zeker geen talent van mij. Ik zie die grote kast en bok nog voor me. Buikpijn en zeker geen positief gevoel. Ik denk dat ik best beter had kunnen worden in gym. Op een gegeven moment was ik vast over de kast gesprongen in plaats van er telkens tegenaan te botsen. Ik vermoed dat het me evenwel de nodige negatieve energie zou hebben gekost.
Is schrijven ook een talent van me? Misschien niet direct, er is nog steeds een onzeker stemmetje in mijn hoofd. En net als vroeger vraag ik om hulp. Maar door het te doen en door feedback te vragen, lukt het me toch aardig en ontwikkel ik mij. Mijn allereerste column is een feit en eerlijk gezegd ben ik trots op het resultaat. Ik heb een positief gevoel en het geeft mij energie. Heb ik een nieuw talent ontdekt? Wie weet…het smaakt in elk geval naar meer.